Prawo Agaty

I znowu wielkie miasto. I znowu prawnicy. No może nie tak znowu, bo Magda M. skończyła się już dobrych kilka lat temu. Teraz nową twarzą warszawskiej adwokatury jest trzydziestokilkuletnia Agata Przybysz. Od niedawna singielka. W wyniku niefortunnego romansu, zostaje oskarżona o malwersacje finansowe, przez co musi sprzedać mieszkanie (wartość ok. 800tys.), samochód i zlikwidować lokatę. Wszystko po to, aby spłacić wierzyciela i uniknąć sądu dyscyplinarnego. W tym czasie zły-były szef obdzwania całą Warszawę, aby Agata nie mogła znaleźć pracy, zatem dziewczyna, wraz z dwójką, znajomych zakłada własną kancelarię. I wtedy wszystko się zaczyna.

Początek serialu całkiem niezły, jednak pewna myśl nie dawała mi spokoju. Jak można łatwo policzyć bohaterka musiała być w posiadaniu (majątku ruchomym i nieruchomym) ok. 900tysięcy złotych, zatem zakładając, że pracuje (max.) 10lat, musiałaby odkładać miesięcznie 7,5tys.zł. W związku z tym, aby się utrzymać w Warszawie powinna zarabiać, przez cały czas trwania kariery, przynajmniej 10tys. na rękę. Opuściwszy korporację, zakłada własną kancelarię i reprezentuje klientów w sądzie, zatem musiała również ukończyć aplikację i zdać egzamin adwokacki, więc pełnię zawodowych możliwości uzyskała w wieku lat ok. 28. Z niewielkiego researchu prawniczego i własnego doświadczenia korporacyjnego (choć nie w tej samej branży) wynika mi jasny wniosek, że wynagrodzenia wyżej wspomniane są niestety niezbyt zabawnym żartem z widza.

Wracając jednak do samego serialu. Jak miło, że już zostawiliśmy za sobą lebiodowatą Magdę M.! Nową bohaterkę TVNu cechuje przede wszystkim zaradność i dzielność. Kiedy Agata dowiaduje się, w jak dużych jest tarapatach – nie załamuje się. Roni kilka łez, ale przede wszystkim zaczyna działać. Sprzedaje mieszkanie, wynajmuje nowe, do którego przeprowadza się w parę chwil. Błyskawicznie decyduje się na otwarcie własnej kancelarii. 

Agata jest bardzo praktyczna – nosi oszałamiająco wysokie szpilki, ale w biurze kancelarii czasem chyba siedzi na bosaka, bo buty lądują na biurku. Zmienia je także do jazdy autem. Potrafi nawet otworzyć maskę samochodu i zmajstrować tam coś, co sprawi, że niedziałający pojazd ruszy (?). Bohaterka jest tak dzielna, że zamiast wynająć ekipę remontową (brak funduszy), sama zakłada dżinsy i podkoszulek i maluje ściany kancelarii. A to już jest heroizm wyższego rzędu. Od razu wiemy także, że Przybysz nie jest jakąś zadufaną w sobie prawniczką o wiecznie upudrowanym nosie, ale dziewczyną z krwi i kości – konkretną, gotową do realizacji celu. Dziewczyną na schwał.

Jak łatwo się domyślić kancelaria trójki bohaterów (Agata, jej przyjaciółka i jej znajomy) dość szybko zyskuje popularność, a przynajmniej nie ma problemów z klientami. Co chwilę ktoś nowy potrzebuje pomocy. A to ojciec pozbawiony praw rodzicielskich, a to mobbingowana dziennikarka, oszukany scenarzysta czy zabójczyni męża. Agata zawsze jest gotowa do walki. Popełnia błędy proceduralne, podkrada togę starszemu adwokatowi przed pierwszą sprawą w sądzie, ale nic nie przeszkadza jej w wygrywaniu zleconych jej zadań. Jest prawdziwą gwiazdą palestry. 

Na tle ostatnich wyczynów serialowych TVNu: patriarchalnych telenoweli, nieudanych Naznaczonego i Twarzą w twarz czy nieznośnie kolorowego Przepisu na życie, Prawo Agaty zdaje się być znośną wariacją na temat życia młodej warszawskiej prawniczki. Bardzo mnie cieszy zerwanie z optyką kopciuszka wiecznie czekającego na księcia. Wątek romansowy w Prawie… na razie właściwie nie istnieje – oczywiście, możemy się domyślać, co się wydarzy, ale jak na razie bohaterką jest sama Agata, a nie romans Agaty i Kogoś. To duża zmiana. Jak pamiętamy, życie Magdy Miłowicz de facto sprowadzało się do czekania na ukochanego, rozmów o ukochanym lub płakania za ukochanym. Dziarskiej Agacie nie takie głupoty w głowie.

Oczywiście, że jest tu też (jak zawsze) cała masa bzdur wpieranych widzowi. Wspomniana na samym początku sytuacja finansowa bohaterki. Poza tym prawnik to właściwie taki Zorro czekający na  okazję, aby kogoś uratować. Klienci sami spadają z nieba i nigdy ich nie brakuje. Środowisko prawnicze jest wyluzowane, energetyczne i bardzo f-a-j-n-e. Może z wyjątkiem Złej Pani Prokurator. Poza tym usłyszymy w Prawie Agaty dużo znanych piosenek i ulubioną przez twórców TVN strukturę teledysku, czyli (pod koniec każdego odcinka) rozlega się przejmująca (trochę wesoła, lecz nieco rzewna) piosenka, a na ekranie pojawiają się kolejno wszyscy bohaterowie odcinka. Bardzo poetyckie podsumowanie.

Mimo kiczowatej pretensjonalności, naiwności i TVNowskiej estetyki serial ogląda się całkiem nieźle. Spora w tym zasługa Agnieszki Dygant, Darii Widawskiej i Leszka Lichoty, którzy tworzą udane i różnorodne trio bohaterów. Kancelaria prawna zdaje się być wymarzonym miejscem pracy, a świat jest przyjazny i pomimo trudności, można się w nim jakoś osadzić. Sama się sobie dziwię, ale to naprawdę całkiem przyjemny, wiosenny serial. Albo mój umysł ostatecznie zgnuśniał po zimie i poszukuje optymizmu, gdzie tylko może :)